28-اسم موصول «الذی و التی» هر گاه پس از اسم دارای «ال»واقع شود معنی«که» میدهد و نقش صفت را دارد. مانند: ذهبت الی المسجد الذی قرب مدرستنا= به مسجدی که نزدیک مذرسه مان بود رفتم.

29-در چند مورد زیر غالبا ماضی در معنای مضارع بکار می رود:

بعد از« ادوات شرط»  مانند: (إن درست نجحت= اگر درس بخوانی موفق می شوی)

بعد از «اذا»   مانند:(إذا الشمس کورت: آنگاه که خورشید تیره و تار شود)

30-فعلهای ماضی هر گاه به مفهوم دعا یا نفرین بکار روند بصورت مضارع التزامی ترجمه می شوند.

(رحمک الله= خداوند تو را رحمت کند.)  (قبحه الله= خدا او را زشت کند.)

توجه: «ما» بعد از «اذا» مای زائده است بنابراین نباید آن را با «ما»ی نافیه اشتباه گرفت.