55-در ترجمه افعال مقاربه از الفاظی نظیر «تقریبا،چیزی نمانده،نزدیک بود،نزدیک است،...» استفاده می شود وخبر آن معادل مضارع التزامی فارسی است.:(تکادالوردة تتفتح: نزدیک است که گل شکفته شود.)
56-فعل مضارع بعد از افعال شروع را می توان بصورت مصدر ترجمه کرد.مانند:
(أخذ الشاعر ینشد قصیدة= شاعر دست بکار سرودن قصیده ای شد.)
57-هرگاه اسمی هم صفت و هم مضاف الیه داشته باشد در جمله سازی فارسی اول صفت بعد مضاف الیه می آید اما در جمله سازی عربی اول مضاف الیه سپس صفت می آید: مانند:
28-اسم موصول «الذی و التی» هر گاه پس از اسم دارای «ال»واقع شود معنی«که» میدهد و نقش صفت را دارد. مانند: ذهبت الی المسجد الذی قرب مدرستنا= به مسجدی که نزدیک مذرسه مان بود رفتم.
29-در چند مورد زیر غالبا ماضی در معنای مضارع بکار می رود:
بعد از« ادوات شرط» مانند: (إن درست نجحت= اگر درس بخوانی موفق می شوی)
بعد از «اذا» مانند:(إذا الشمس کورت: آنگاه که خورشید تیره و تار شود)
30-فعلهای ماضی هر گاه به مفهوم دعا یا نفرین بکار روند بصورت مضارع التزامی ترجمه می شوند.
(رحمک الله= خداوند تو را رحمت کند.) (قبحه الله= خدا او را زشت کند.)
توجه: «ما» بعد از «اذا» مای زائده است بنابراین نباید آن را با «ما»ی نافیه اشتباه گرفت.