اَلدَّرسُ الأوّلُ

حضوری گر همی خواهی از او غافل مشو حافظ

                                           مَتَی ما تلق من تهوِی دَعِ الدنیا و اهملها

هر گاه کسی را که دوست داری می بینی از دنیا دست بر دار و آن را ترک کن

 

إلهی إلهی فقیـرٌ أتاک .

ای معبود من ای معبود من فقیری نزد تو آمد

 

هَب لنا من لدنکَ رَحمَة ً  إنَّک أنت الوهَّابُ.

از نزدت به ما رحمتی ببخش براستی تو همان بسیاربخشنده ای.